BRAVE

Op 1 van de afgesloten voederplaatsen wonen verschillende honden ook op de straat. Officieel zijn ze van een boer een beetje verder in de straat . Als 1 van de rescuers (er is een aflossingsschema) de honden komt voederen en verzorgen komen deze honden ook de auto tegemoet en krijgen ze ook elk hun portie van de korrels, ze genieten dan ook even van de aandacht en kunnen weer een tijdje verder ( tot de volgende dag)

Op zich zitten ze daar wel veilig, weinig verkeer en weinig mensen. 1 van die honden daar is Brave, een jonge spring in het veld, een knappe lieve jonge boy.

Maar het noodlot sloeg toe, vermomd in de gestalte van een mens, een mens met een ijzeren gevaarte.

Zijn "eigenaar " had over hem gereden toen hij in de kant lag te slapen en hem aan zijn lot overgelaten, zonder enige vorm van verantwoordelijkheid op te nemen.

De Griekse rescuers gingen nog steeds dagelijks langs en vonden het raar dat Brave niet kwam maar op zich stelden ze er zich in 1e instantie geen vragen bij, een loopse teef in de buurt kan rare dingen doen met een jonge knul. Maar na een paar dagen vond Dora het toch te verdacht en ging ze op onderzoek want de andere honden bleven nog steeds komen. Na een hele tijd vond ze Brave, in de sloot, alleen en verlaten, zonder kans op overleven. Ze ging ermee bij de dierenarts en daar kwam het verdict, ruggengraad gebroken en geen kans op herstel. Brave was lam en een operatie was uitgesloten, daarvoor waren ze te laat.

Hij kwam terecht in de opvangruimte van Fotini en Irini, waar hij zijn een eigen kooi kreeg en dagelijkse verzorging en massage van zijn ledematen. Ik leerde hem kennen toen ik op bezoek was en zijn verhaal greep me naar het hart, ook de onmacht in de ogen van de meisjes en hun woorden braken toen ze zeiden dat dit een levenslang vonnis was voor hem, in die kooi, elke dag nieuwe of grotere wonden, enkel aandacht van de meisjes en de nadere rescuers, nooit een warm gezin,... de tranen in hun ogen en de hoop in Brave zijn knappe blik  gaven me een machteloos gevoel want wat kon ik doen??

Hij verdiende zoveel meer dan dit...

Ik ging naar huis en Brave speelde in mijn hoofd, enkele dagen later was ik bij Marina in Turkye en op een avond zag ze dat er wat scheelde , ik was uit mijn gewone doen maar Brave speelde in mijn hoofd. Het verhaal deed haar ook meer dan wat en ze had wel enkele connecties met reeds verlamde honden; gewoon een ander bereik dan het onze ,we zijn in contact gekomen, ze plaatsten een oproep en zijn verhaal liet niemand onverschillig.. We vonden misschien wel een gezin maar....ondertussen was Petra zo verliefd geworden op zijn knappe kop en besloot hem zelf een plaatsje te geven in hun grote gezin genoemd Pixieland. Mijn geluk kon niet op, Fotini, Irini, Martha en Dora begrepen er niets van want wie in hemelsnaam stelt zijn hart open voor een verlamde hond, zijn lot was bezegeld.

Toen ging alles snel.

Vrienden betaalden mijn en Brave zijn ticket en ik ging hem halen op mijn verjaardag, een mooi geschenk en hartverwarmend gebaar.

Brave werd in Schiphol opgewacht door zijn nieuwe mama's en zowaar ook een hele cameraploeg van "hello, goodbye" . Die knul die eigenlijk gedoemd was om een leven achter tralies te slijten was plots een bekende hond geworden.

Zijn aankomst en verhaal zijn op tv verschenen en voor mij persoonlijk blijft dit 1 van de mooiste dingen die ik ooit heb mogen doen voor de dieren. Met zoveel onbaatzuchtige hulp van zoveel verschillende mensen. Zo zou de rescue wereld altijd moeten zijn, samenwerken aan hetzelfde doel.

Brave is ondertussen meer dan happy tussen zijn broers en zussen, en zijn 2 mama's blijven gek op deze lieve Griekse knul. Zijn verlamming beperkt hem absoluut niet in zijn spelen met de bende daar.

BRAVE I LOVE YOU TO THE MOON AND BACK