een buitenlandse kanjer

Je hebt een buitenlandse zwerfhond geadopteerd . Mooi van je maar wees bereid om met veel rekening te houden...

Ik hoor het meer en meer...We hebben goed willen doen voor een arm hondje uit het buitenland, hebben haar of hem al 2 maand maar we denken dat ze niet gelukkig is. Ze is altijd bang, blaft naar elk vreemd geluid... En dan kan ik alleen maar zeggen :

" wat waren je verwachtingen dan wel?"

Ik mocht reizen naar een nieuwe wereld. Naar een thuis en een mooi hondenleven .

Van andere hondenvriendjes heb ik gehoord dat deze verre reis ook een reis naar de dood kan worden ...

Daarom vraag ik jullie ....zorg aub goed voor mij !

Ik was een zelfstandige straathond. Heb mij ontwikkeld zonder of met weinig menselijk contact. Op een ruwe voedselarme plek , op een straat en ben alleen bekend met  het voor mij bekende.

Mijn reacties op jullie maatschappij en alles wat daarbij hoort ( gedrag, mensen, geluiden ,geuren, regels, leibanden ,etc ) zijn volledig gebaseerd op dat bekende voor mij.

Bij gevaar in de straten zijn wij direct gevlucht, ook voor mensen en in het bijzonder voor mannen.

Deze vlucht was voor ons levensbelangrijk om te overleven.

Degenen onder ons die opgegroeid zijn in een shelter kennen alleen gevangen zitten in een kot verkrampt van angst . 

Zonder liefde....

Dus aub , zorg goed voor mij...

We hebben net een reis achter de rug van duizenden kilometers via een zware autorit of vliegreis .

Hoe goed men onderweg ook voor ons zorgt, dit is pure stress.

Wij weten niet dat deze reis ons naar een warm en gelukkig leven brengt.

Wij kennen jullie niet en komen in een volledig onbekende situatie terecht in een voor ons onbekend huis.

Velen onder ons zagen nog nooit een huis vanbinnen . Stofzuiger en mixer en koffie-machine...jullie hebben zoveel dingen die ons zoveel angst inboezemen.

Daarom voor een adoptie, neem je tijd.

Zaterdag adopteren en maandag terug fulltime gaan werken, big no no ! Ik kom na een lange stressvolle reis in een vreemd huis met onbekenden en 48 u later zit ik dan helemaal alleen...gaan die mensen nog terugkomen? Dus plannen is de boodschap .

De meesten onder ons kennen geen halsband, tuigje of lijn . Het allerbeste is een veiligheidstuigje. Dit heeft in tegenstelling tot een gewoon borsttuigje ( waar elke hond uit kan ook al denken jullie van niet, wij kunnen dat !) een extra buikriem . Neem zeker de eerste maanden geen flexi of gewone lijn . Jullie kunnen ons ook vastmaken aan jullie lichaam als extra veiligheid . Voor het geval de lijn uit jullie handen valt...je weet nooit.

Voor de angst hondjes is een GPS tracker de beste oplossing.

AUB maak ons in de auto ook altijd vast en open nooit de deur voor jullie onze lijn vast hebben. een transport box kan ook een veilige haven zijn voor ons.

Laat thuis geen deur of raam open staan en maak jullie omheining goed dicht, wij vinden nml elk gaatje...

We leerden ook nooit dat we onze behoefte buiten moesten doen. Tot nu toe deden we dat waar we waren als we moesten.

AUB niet boos worden...geef ons tijd om te leren. Ga veel buiten met ons ( dubbel aangelijnd ) of in de tuin.

Sommigen van ons komen uit de transportbus, komen bij jullie thuis en voelen zich goed alsof het nooit anders geweest is. Anderen komen eerst na een tijd uit de box en vluchten onder een bank. Forceer ons niet . We hebben tijd nodig. Geduld en inlevingsvermogen zijn de magische woorden.

Wij beseffen niet dat dit een reis was naar een beter leven , een gouden mandje, een warme liefdevolle plek.

Voor ons staat onze kleine wereld helemaal ondersteboven . Wij hebben tijd nodig om jullie te leren vertrouwen , te weten dat we in veiligheid zijn. Daarom help ons daarbij en zorg goed voor ons...

Uit ervaring heeft een adoptiehond gemiddeld tussen de 3 en 10 maand nodig om zich aan te passen aan de nieuwe situatie ...

Vanaf nu moet ik niet meer voor mezelf zorgen maar biedt jij mij veiligheid, onderdak ,rust, voedsel, water en liefde..

Dank je om mij een kans te geven .

AUB zorg goed voor mij...